Η συζήτηση για τον παραλιακό ποδηλατόδρομο της Πάτρας επανέρχεται έντονα στην επικαιρότητα, με αφορμή την πρόσφατη κατάργηση του αντίστοιχου ποδηλατόδρομου στη Θεσσαλονίκη λόγω έλλειψης άδειας. Η συγκεκριμένη απόφαση φαίνεται να δίνει αφορμή σε φορείς και επαγγελματίες της Πάτρας, όπως οι οδηγοί ταξί, να θέσουν το ζήτημα της αναγκαιότητας του έργου και να ασκήσουν πιέσεις για την πιθανή κατάργησή του.
Κυκλοφοριακά Προβλήματα και Αντιδράσεις
Οι οδηγοί ταξί της Πάτρας επισημαίνουν ότι η Όθωνος Αμαλίας, η κεντρική παραλιακή οδός της πόλης, αντιμετωπίζει έντονα κυκλοφοριακά προβλήματα, ιδιαίτερα μετά την πεζοδρόμηση της οδού Μαιζώνος. Σύμφωνα με τον πρόεδρο του σωματείου ιδιοκτητών ταξί, Γιώργο Σίδερη, οι καθυστερήσεις στην κίνηση μπορούν να φτάσουν έως και τα 40 λεπτά σε ώρες αιχμής, γεγονός που αποδίδεται εν μέρει στην ύπαρξη του ποδηλατόδρομου, ο οποίος στερεί μία λωρίδα κυκλοφορίας από τα οχήματα.
«Ο ποδηλατόδρομος δεν έχει καταφέρει να καθιερώσει το ποδήλατο ως μέσο αστικής μετακίνησης», σημειώνει ο κ. Σίδερης, υποστηρίζοντας ότι σπάνια βλέπει κανείς ποδηλάτες να τον χρησιμοποιούν. Επιπλέον, τονίζει πως το έργο παραμένει ημιτελές, με τμήματα να μην έχουν ολοκληρωθεί λόγω νομικών και γραφειοκρατικών κωλυμάτων.
Εναλλακτικές Προτάσεις
Οι οδηγοί ταξί, από την αρχή, είχαν εκφράσει την αντίθεσή τους στη δημιουργία ποδηλατόδρομου στον αστικό ιστό, προτείνοντας ως εναλλακτική τη δημιουργία του εντός της λιμενικής ζώνης. Παρότι αυτή η πρόταση δεν υιοθετήθηκε, εξακολουθεί να θεωρείται ως μια βιώσιμη λύση που θα εξυπηρετούσε καλύτερα τόσο τους ποδηλάτες όσο και την ομαλή κυκλοφορία των οχημάτων.
Οικονομικές Επιπτώσεις και Πολιτικές Προκλήσεις
Η πιθανή κατάργηση του ποδηλατόδρομου εγείρει και οικονομικά ζητήματα, καθώς το έργο έχει χρηματοδοτηθεί από ευρωπαϊκά κονδύλια μέσω του ΕΣΠΑ. Αν καταργηθεί, η Πάτρα κινδυνεύει να υποχρεωθεί να επιστρέψει το ποσό της χρηματοδότησης, επιβαρύνοντας περαιτέρω τον προϋπολογισμό της πόλης.
Το Μέλλον του Ποδηλατόδρομου
Η αντιπαράθεση γύρω από τον παραλιακό ποδηλατόδρομο της Πάτρας αντικατοπτρίζει τη μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζουν πολλές ελληνικές πόλεις: την εξισορρόπηση της βιώσιμης κινητικότητας με την ανάγκη αντιμετώπισης των κυκλοφοριακών προβλημάτων. Η συζήτηση, που πλέον αναμένεται να λάβει και πολιτική διάσταση, θα καθορίσει όχι μόνο την τύχη του έργου αλλά και το πώς αντιλαμβάνεται η πόλη την ανάπτυξή της στο μέλλον.