«Γενικά ο Κορινθιακός Κόλπος προκαλεί ανησυχία, γιατί εδώ και πάρα πολλά χρόνια μαζεύουν τα ρήγματα ενέργεια. Οι ισχυροί σεισμοί, από 6 Ρίχτερ και πάνω, επαναλαμβάνονται κάθε περίπου 25 με 30 χρόνια κατά μέσο όρο. Ο τελευταίος τέτοιος σεισμός είχε γίνει στις 15/6 του 1995. Από τότε έχουν περάσει 27 χρόνια. Άρα είμαστε στο μέσο όρο. Δεν πρέπει να έχουμε αυταπάτες…», δήλωσε στο “news 24/7”, ο σεισμολόγος Γεράσιμος Παπαδόπουλος.
Μάλιστα ο κ. Παπαδόπουλος στέλνει, έμμεσα, και μήνυμα σε δημάρχους, περιφερειάρχη και ανώτερους δημόσιους λειτουργούς να βρίσκονται σε διαρκή αφύπνιση για να ενημερώνουν τον κόσμο και να λαμβάνουν προληπτικά μέτρα.
Επίσης επεσήμανε σε δηλώσεις του στην εφημερίδα «Πελοπόννησος της Δευτέρας», ότι “Καταρχάς, ο Κορινθιακός δεν είναι δα και καμιά πολύ μεγάλη περιοχή. Το μήκος του είναι 120 χιλιόμετρα. Παρόλα αυτά, από προηγούμενες μελέτες, το πιο δραστήριο τμήμα είναι το δυτικό. Δηλαδή η περιοχή μεταξύ Αιγίου, Ερατινής, Ακράτας. Αυτό το τμήμα είναι πιο δραστήριο σε σεισμική διέγερση σε σχέση με το ανατολικό. Πιο δραστήριο σημαίνει ότι δίνει πιο συχνά σεισμούς. Δεν είναι απλώς η προσωπική μου άποψη, αλλά μια γενικώς παραδεκτή άποψη από την επιστημονική κοινότητα. Το πλέγμα των δράσεων που θα μπορούσαν να μειώσουν, όχι να εξαλείψουν τις αρνητικές συνέπειες ενός μεγάλους σεισμού, περιλαμβάνει: Πρώτον, ενημέρωση του πληθυσμού και εκπαίδευσή του, ειδικά στα σχολεία, για προφανείς λόγους. Τα μικρά παιδιά δεν έχουν εμπειρία από τέτοιες καταστάσεις και πρέπει να μάθουν περισσότερα πράγματα.
Δεύτερον, σχέδια έκτακτης ανάγκης, τα οποία είναι υποχρεωμένοι οι δήμοι εκ του νόμου να έχουν εκπονήσει, ώστε την ώρα που θα χρειαστούν, να είναι επικαιροποιημένα. Να μην είναι σχέδια προ δεκαετίας και το βάλαμε στο συρτάρι.
Τρίτον, η διαρκής παρακολούθηση από εμάς τους επιστήμονες. Θ’ αναρωτηθεί κάποιος τώρα: Και τι θα κερδίσουμε με τη διαρκή παρακολούθηση; Σας απαντώ. Σε ορισμένες περιπτώσεις έχει προκύψει πως οι ισχυροί σεισμοί έχουν προσεισμούς, που μερικές μήνες ή εβδομάδες πριν, δείχνουν πως έρχεται ο κύριος σεισμός. Για παράδειγμα, αυτό που είδαμε 4 μήνες πριν από το σεισμό του Αρκαλοχωρίου στην Κρήτη. Τέσσερις μήνες πριν είχαν ξεκινήσει οι προσεισμοί. Και τρεις μήνες πριν, συγκλήθηκε εκτάκτως η επιτροπή εκτίμησης σεισμού κινδύνου. Αξιολογήσαμε την κατάσταση και είπαμε τότε πως δεν ήμασταν απόλυτοι σίγουροι ότι θα ακολουθήσει και ο κύριος σεισμός, αλλά ήταν πολύ πιθανό. Και γι’ αυτό συστήσαμε μέτρα που μπορεί να πάρει ένας δήμος, σε συνεργασία με τον Περιφέρεια.
Και ένα τελευταίο: Ο προσεισμικός έλεγχος των δημόσιων κτιρίων, με προτεραιότητα σε σχολεία και νοσοκομεία, γιατί έχουν τους πιο ευαίσθητους πληθυσμούς. Πριν μια εβδομάδα, ψηφίστηκε ένα επικαιροποιημένο νομοθέτημα για το πώς μπορούν να γίνονται πιο οργανωμένοι οι προσεισμικοί έλεγχοι. Ποιος είναι υπεύθυνος για αυτούς τους ελέγχους; Οχι φυσικά ένα υπουργείο, που θ’ αναλάβει χιλιάδες κτίρια σ’ όλη την Ελλάδα. Είναι ο εκάστοτε δημόσιος φορέας που είναι ιδιοκτήτης του κτιρίου. Είναι σχολείο; Ο δήμος. Είναι νοσοκομείο; Η ΥΠΕ και το υπουργείο.
Τον σεισμό δεν μπορείς να τον σταματήσεις. Θα γίνει ούτως ή άλλως. Το θέμα είναι να γίνουν όσα χρειάζονται για να μειώσουμε τις ενδεχόμενες αρνητικές συνέπειες.”